Of je (vegetarische) worst lust!
Vegetariër of vleeseter, wat doet dat met je identiteit?
Wij hebben beide lange ervaring met een vegetarische leefstijl. Frieda is vegetariër geweest en eet inmiddels af en toe vlees, terwijl Sophie het vleesschap blijft mijden. Alle twee zijn we gek op groente en fruit en gaan graag naar de Rotterdamse markt. Tijdens een zonnig marktbezoek in hartje Rotterdam bespraken we uitgebreid hoe wij het wel of niet vegetariër zijn ervaren. In deze blog lees je over onze ervaringen en gedachten over wel of geen vlees eten – en wat dat met ons doet.
Sophie: ‘Ik ben vegetariër, voor mij persoonlijk voelt het niet als ‘anders zijn’, iets groots of bijzonders, want ik ben het al zo’n 12 jaar. De smaak van vlees kan ik mij goed herinneren, maar ik ben eigenlijk geen andere manier van leven gewend. Ik mis het niet. Ik eet soms vleesvervangers, maar vooral veel meer groente.’
Frieda: ‘Vanaf mijn 15de tot eind twintig heb ik vegetarisch geleefd. Als kind al kon ik mij ontzettend opwinden over hoe dieren in de vleesindustrie, werden behandeld. En nog steeds ben ik tegen de bio-industrie, maar inmiddels eet ik toch weer vlees.’
Sophie: ‘Ik kan mij net als Frieda opwinden over de vleesproductie en -consumptiemaatschappij, het voelt gewoon niet goed. Toch is het best een grote leefstijlkeuze om een onderdeel uit mijn voeding weg te laten. Iedere dag weer. Niets, maar dan ook helemaal niets, kan ik me erbij voorstellen dat ik zou kunnen genieten van een stukje vlees, terwijl Frieda dat wel kan. Zij ging een proces door van vegetariër naar vleeseter. Wat een tegenstelling. Ik kan me voorstellen dat dat best lastig is geweest voor jou. Hoe ging dat proces?’
Frieda: ‘Het loslaten van mijn vegetarische identiteit was geen gemakkelijk proces. Als je heel lang op een bepaalde manier leeft en denkt, ga je jezelf hiermee identificeren. Vegetarisch zijn was daarmee een onderdeel van mijn identiteit geworden.
Toch heb ik deze leefstijl achter me gelaten, omdat ik mijzelf op den duur wel biologisch vlees kon veroorloven, ik meerdere malen een vitamine B12 tekort heb gehad en ik allergisch bleek te zijn voor soja en peulvruchten. Nu betekent dit niet dat ik een grote vleeseter ben of zal worden, ik eet een paar keer per week biologisch vlees of vis bij mijn avondeten.’
Frieda: ‘Het eerste stukje kip was echt heel vreemd om te eten.’
Sophie: ‘Zou ik een andere Sophie zijn als ik een kippenpootje zou eten? In principe maakt het mij niet heel veel uit als een ander vlees eet en daarvan geniet, maar er is altijd een deel in mij die roept: ‘Hoe kan die persoon dat nu eten en ervan genieten, gezien het een dier is?’ Ik ben niet iemand die snel oordeelt over mensen, maar juist openstaat voor een andere mening en discussie. Ik respecteer Frieda haar keuze, maar toch kijk ik onbewust wel een beetje beoordelend naar ‘mensen’ die vlees eten. Misschien is dat niet fair, maar dat gevoel komt nu eenmaal altijd bij mij op. Ik kan me heel goed voorstellen dat je een knop om moet zetten om te accepteren dat je van jezelf best wel biologisch vlees ‘mag’ eten – dat een goed leven heeft gehad. Hoe was die psychologische omschakeling voor jou Frieda?’
Frieda: ‘Het eerste stukje kip was echt heel vreemd om te eten. Het voelde als een enorme stap, die ik lang had uitgesteld, terwijl ik er wel achter stond. Ik genoot wel direct enorm van de smaak, maar besefte me dat ik ineens niet meer ‘de vegetarische idealist’ was, terwijl dat zo lang bij mij hoorde. Dat was verwarrend, maar ook wel bevrijdend op een bepaalde manier. Er ging immers ook een wereld voor me open qua smaak, nieuwe recepten, restaurants…
Ik ben wel direct duidelijk geweest naar mijn omgeving dat ik alleen biologisch vlees eet, maar anderzijds ook niet moeilijk wil doen als iemand voor me kookt en me ‘gewoon’ vlees voorschotelt. Soms pas ik me aan en zet ik me over dit principe heen, maar dat voelt achteraf meestal niet goed. Als het even kan, kies ik voor biologisch of anders gewoon voor een vegetarische maaltijd. Zolang de dieren op een natuurlijke wijze mogen opgroeien, sta ik erachter om ze zo nu en dan ook op te eten. Het voelt natuurlijk en gezond, ik gun mezelf dat stukje vlees nu en ben minder streng voor mezelf geworden.’ •
In hoeverre heeft jouw voedingspatroon/leefstijl invloed op jouw identiteit?
Reageer!
